Diagnostyka McKenziego – Badanie przedmiotowe

Drugim etapem procedury diagnostycznej w metodzie McKenziego jest badanie przedmiotowe, oparte na znajomości wzorców bólowych oraz powstających zmian w odpowiedzi na wykonywane ruchy testujące. Badanie oczywiście opiera się na wspomnianych w poprzednim wpisie protokołach diagnostycznych, które są odrębne dla każdego odcinka kręgosłupa oraz dla każdej kończyny.

Ruchy testujące

Badanie przedmiotowe, czyli wykonywanie przez pacjenta określonych ruchów testujących pozwala na bardzo precyzyjne określenie miejsca powstawania bólu, a co za tym idzie, na zakwalifikowanie schorzenia pacjenta do określonego zespołu klinicznego wchodzącego w skład autorskiego systemu klasyfikacji bólów kręgosłupa Robina McKenziego.

Badanie jest bardzo proste i polega na wykonywaniu instrukcji terapeuty. Jeżeli w trakcie wykonywania jakiegoś ćwiczenia czy ruchu, pacjent zaczyna odczuwać ból porównywalny do tego, który towarzyszy mu na co dzień, terapeuta uzyskuje pewność, że przyczyna bólu u pacjenta faktycznie ma podłoże mechaniczne. Jeżeli zaś, mimo wykonywania różnych ćwiczeń nie udaje się osiągnąć żadnych rezultatów, wiadomo, że przyczyną nie są urazy w obrębie kręgosłupa i żeby określić dlaczego powstaje ból konieczne jest wykonanie dalszych badań diagnostycznych.

Według statystyk i doświadczenia klinicznego licencjonowanych terapeutów McKenziego, w aż 97 proc. przypadków, przyczyny bólu w okolicach kręgosłupa mają jednak podłoże mechaniczne. Żeby więc osiągnąć sukces w ich zwalczeniu konieczne jest określenie dokładnego segmentu kręgosłupa, w którym doszło do mikrouszkodzeń.